Cerita Bahasa Jawa

 RIANTI

Jaman biyen, ana randa sing urip neng cedhak kali Habaran karo 3 anake sing wadon kabeh yaiku, Kinan, Rianti lan Ragil. Dheweke uripe rekasa, kanggo mangan saben dinane be angel banget. Pegawean saben dinane yaiku nggoleti iwak neng kali banjur di dol maring pasar. Kinan lan Ragil sregep banget mbantuni biyunge dodol iwak neng pasar, nanging anake mbok randa sing jenenge Rianti kuwe kesed banget, ora tau mbantuni dulur-dulure. Pegaweane mung dandan lan mrentahi mbok randa.

            Ing sawijining dina, mbok randa menyang kali kaya biasane, arep nggoleti iwak nggo di dol  maring pasar. Tekan kali, mbok randa kaget banget ndeleng banyu kali sing butek banget.

“Lho, biasane banyune bening, deneng siki dadi butek banget?” Mbok randa banjur nyemplung maring kali, jebule banyu kaline adem banget. Akhire mbok randa balik mentas maring pinggiran kali lan njagong neng ngisor wit.

Ijig-ijig mbok randa krungu suara nyeluk-nyeluk jenenge. Barang di cedeki maring sumber suarane, jebule iku mau suarane Penyu sing gede.

 “ Lho, deneng ana penyu? Apa kowe mau sing nyeluk-nyeluk aku?” Mbok randa takon maring Penyu kuwi.

“Iya mbok, aku sing nyeluk kowe. Aku penyu sakti sing asale udu sekang kali iki. Aku krungu kabar yen ana randa ayu sing senenge nggoleti iwak neng kene. Mula, aku menyang kene, kanggo ketemu kowe” Penyu mau njelasna maring mbok  randa.

“Lho, ana apa deneng kowe arep nemoni aku?” Mbok Randa mandan kaget.

“Aku ngerti yen uripmu iku susah, trus kowe nduwe bocah sing kesed banget ora tau mbantuni kowe, mula aku kepengin ngajak kowe menyang papanku. Neng kana kowe teyeng dadi wong sing kepenak Mbok.” Sang penyu ngajak mbok randa maring papan panggonane

“Uripku pancen susah, arep mangan be rekasa banget. Aku uga nduweni gadis wadon siji sing kesed banget, nanging aku ora tegel ninggalake bocahku dhewekan.” “Ya ajak bocahmu melu kowe menyang papanku.” Penyu kuwe tetep ngajak mbok randa.

“Yawis, aku tek bali dhisit nemoni anak-anaku, ngesuk aku teka menyang kene maning.”

Tekan ngomah, mbok randa nyritake kedadean sing nembe bae dialami neng kali mau. Mbok randa ngajak anak-anake kon melu dheweke menyang papane si penyu raksasa. Nanging Rianti ora gelem melu

“Mbok, aku ora gelem melu menyang papane Penyu kuwi. Ora mungkin ana Penyu sing teyeng ngomong karo manungsa mbok. Simbok aja ngarang lah!” bentak Rianti.

“Nduk, simbok iki crita kedadean nyata. Udu cerita gawe-gawean.” Simbok njawab kanthi sabar.

“wislah mbok, yen arep pada melu penyu mau ya nganah. Aku tak neng kene wae.” Ujar Rianti banjur mlebu maring kamar.

“Yawis, nduk dhewek bae sing arep melu maring papan Penyu iku.” Mbok randa ngomong karo Kinan lan Ragil kanthi mrembes.

“Nggih mbok, simbok ampun sedih nggih” wangsul Kinan.

Esuk-esuk, nalika Rianti tangi, Rianti kaget pisan. Wis ora ana wong neng umah. Dheweke mung nemokake surat sing di tulis mbok randa nggo awake. Isi surate yaiku mbok randa pamit lunga menyang papane Penyu sakti karo Kinan lan Ragil. Nek Rianti arep nyusul simbok, Rianti kon lunga bae maring kali lan mbalang watu cilik maring kali ping telu. Mengko Rianti bakal tekan neng nggone si Penyu sakti.

 “Alah, apa iki? Mbok, mbok aku iku ora bakal nyusul kowe mbok.” ujar Rianti neng njero ati.

Nanging, nembe di tinggal sedina tok neng mbok randa, Rianti ngrasa kapiran banget. Amarga biasane kebutuhane iku dilayani karo mbok randa.

“Deneng ora ana panganan! Arep nginum be banyune langka!” Rianti misuh-misuh dhewek.

Banjur Rianti mlebu maring njero alas arep nggolet panganan. Amarga ora tau maring alas, dheweke malah kesasar neng jero alas lan ora teyeng bali maring umah.

“Aduh kie kepriwe sih, urung olih panganan, malah kesasar neng alas. Simbok kowe neng ngendi?” Rianti banjur nangis mbengok-mbengok.

Nalika Rianti lagi nangis, ana pemuda sing krungu tangisane Rianti, banjur nyedaki.

 “Ana apa mbak? Deneng nangis?” takon pemuda kuwi maring Rianti.

“Aku kesasar neng jero alas ora teyeng bali maring umah.” Rianti njawab karo nangis.

“Umahmu neng endi mbak?” takon si Pamudha

“Neng cedhak kali, nanging aku ora ngerti dalane” Rianti esih nangis.

“Yauwis, ayuh melu maring umahku bae, kowe teyeng nginep neng kana.” Sang pamudha ngajak Rianti maring umahe.

 Rianti manut bae. Neng kana Rianti diwei panganan sing enak lan papan kanggo turu.

Amarga rupane Rianti sing ayu, si pemudha banjur  tresna karo Rianti. Akhire, si pemudha ngelamar Rianti. Rianti lan si Pemudha urip begya. Sikape Rianti sing senenge males-malesan suwe-suwe ilang. Amarga krasan urip karo si pamudha, Rianti ora kemutan maning karo mbok Randa.

 Sawise 3 wulan nikah, sikap awale Rianti sing senenge males-malesan lan seneng mrentah ijig-ijig metu maning. Si pamudha ora seneng karo sikape Rianti kuwi. Mula, si pamudha banjur ngomong karo Rianti

“Bojoku, kowe iku calon biyung nggo anak-anake kita mbesuk. Angger kowe nduweni sikap sing ala kaya kie si ngesuk anake kita arep dadi apa? Owahana sikapmu kuwi”.

 Nanging Rianti ora ngrungokna nasehate bojone, dheweke tetep males lan seneng mrentah.

Saking ora tahane si pamudha ndeleng sikape Rianti, si pamudha banjur nggawa rianti menyang kali.

 “Mas, ngapa sih kowe nggawa aku maring kali??” Rianti keweden.

 Jebule si pemuda arep nggawa Rianti maring papane penyu sakti sing di tekani mbok randa.

Tekan papane penyu sakti, Rianti ndeleng mbok randa sing lagi nangis neng ngarep watu.

 “Kae deleng mbokmu. Sing saben dina nangisi kowe” mbentak si pemuda.

“Kae mung wong sing cengeng” Rianti mbales mbentak.

“Cedhaki dhisit mbok mu, nduk” si pamudha ngomonge tambah alus.

Nalika di cedhaki, Rianti kaget banget ndeleng matane mbok randa sing wis bolong amarga nangis kesuwen. Rianti banjur meluk mbok randa lan nangis,

“Mbok, Rianti nyuwun pangapunten mbok. Rianti gadhah kathah sanget kelepatan”.

“Wislah, kowe iki wis ora kemutan karo biyungmu mbok? Kowe wadeh maring biyungmu mbok?” mbok randa mbentak Rianti.

Rianti mung teyeng nangis ndeleng keadaane mbok randa.

“Aku ngutuk kowe dadi watu nduk, kutukan kuwe bakal temenan kelakon kajaba aku ngampuni kowe. Nanging, aku wis ora teyeng ngampuni kowe maning nduk!” Mbok randa mbentak karo nangis maning.

“Aja matur kaya kuwe mbok, kie tempat suci. Aja ngutuk wong sembarangan!” ujar si pamudha sing jebule jelmaan sekang penyu sakti.

 Nanging kutukan wis temenan kelakon maring Rianti. Alon-alon, sikile Rianti malik dadi watu, trus mrambat maring sekujur awak. Nanging ana sing aneh, jebule kutukan kuwi uga mrambat maring wong neng sekitare. Kutukan watu iku mrambat maring awake mbok randa. Akhire mbok randa lan Rianti malik dadi watu amarga kutukane mbok randa.

“Nah, kuwi akibate ngutuk wong sembarangan. Iki iku tempat suci” Si penyu mau njelasna maring anake mbok randa Kinan an Ragil sing trenyuh ndeleng kedadean sing dialami biyung lan dulure. Nanging penyu mau nyoba nglipur cah loro kuwi kanthi nggoletake bojo sing bagus rupane lan urip sing kepenakan. Akhire anake mbok randa, si Kinan lan Ragil urip begya karo bojone selawase.